بدون شک یکی از مهم ترین مهارت هایی که افراد امروزی به آن نیاز دارند برقراری ارتباط موثر با سایرین است و در هر زمان، مکان و با داشتن هر موقعیت شغلی، داشتن این مهارت می تواند ایام را به کام خود فرد و سایرین شیرین کند. برقراری یک ارتباط موثر به واقع مانند سفری است که افراد طی آن از تمامی مسیر سفر و قرار گرفتن در کنار همسفران خود لذت می برند.
برای روشن شدن این موضوع آوردن مثالی خالی از لطف نیست، این اواخر و به سبب پروازهای متعدد آن هم با تاخیرهای مداوم، فرسودگی ناوگان هواپیمایی، عدم رعایت استانداردهای مشتری مداری و قصه های بی شماری از این دست، سفر کمترین جذابیت را برایم دارد و دیدن فرودگاه تداعی گری عذابی طاقت فرساست. در یکی از این پروازها به مقصد شیراز، بعد از خستگی از معطلی یک ساعته مسیر رفت (البته با توجه به روتین شدن این تاخیرها به نظر بسیار ناچیز می آید و در برگشت تاخیری ۴ ساعته را تجربه کردم)، رفتار خلبان بیش از هر سفری برایم جلب توجه کرد.
خلبان در همان ابتدای پرواز با لحنی ساده و صمیمانه شروع به برقراری ارتباط سازنده با مسافرین گرفت. صدای گرم و احوال پرسی صمیمانه شان در بستر کانالی مناسب (دقت کرده باشید صدای نویز بلندگوها در هواپیماهای ما بیداد می کند و استثنائا این هواپیما، چنین مشکلی نداشت) اعتمادسازی اولیه را شکل داد. آنین وضعیت در شرایطی بود که دودی که از موتور هواپیما هنگام برخاستن مشاهده می شد، اندکی مسافران را مستاصل و نگران کرده بود.
در ادامه با همان صدای دلنشین و دوستانه شروع به دادن اطلاعاتی از پرواز، مسیر، ارتفاع و سرعت کرد که البته شیوه بیان، همان سیاق همیشگی و روتین اغلب خلبانان نبود و سعی می کرد تا اطلاعات را در اوج سادگی برای هر مخاطبی قابل فهم کند، مثلا ارتفاع را از پا به متر از دریا و سرعت را از مایل به کیلومتر بر ساعت، برمی گرداند و انصافا در خلال موضوعات، اطلاعات ارزنده ای را ارائه می کرد که تا پیش از آن در هیچ پروازی، به جز پروازهای طولانی و البته باز هم نه باز به این سادگی، دریافت نکرده بودم.
ارائه حقایق و شواهدی از حواشی پرواز (اشاره به هواپیمایی که در باند و قسمت راست در حال لندینگ بود و باعث تاخیر اولیه شد، یا اشاره دقیق به محل قرارگیری هواپیما و توده های ابر زیبا) توضیحاتی بود که اشتیاق همراهان را مهیا می ساخت و سفر را دلنشین تر می کرد. همچنین زمانی که می خواست از دلایل وقفه اولیه پرواز بگوید به جای بی تفاوتی و پوزش کلیشه ای، سعی می کرد تا با ارائه ی دلایل دقیق و عنوان کردن ریشه اصلی مشکل فنی هواپیما، اعتماد بیشتری را نسبت به عملکرد خود و سایر خدمه پرواز جلب کند.
در طول سفر نیز بارها با ادبیاتی شیوا و شاعرانه از هوا و باد و آرامش مسیر می گفت که برای مسافران جذابیت زیادی فراهم کرد و در خلال آن نیز فرصت را غنیمت می شمرد تا از خدمه و سایر اعضای تیم اش به شیوه ای کم نظیر، به نیکی یاد کند و اشاره داشت که آنان همراه شما هستند تا سفر برایتان آسان شود.
اهمیت برقراری ارتباطی سازنده و شگرفی تاثیر آن در مراودات انسان ها بر کسی پوشیده نیست و کاش تمامی افراد سعی می کردند تا با فراگیری این مهارت، زمینه های تبلور زندگی شاد و سرشار از آرامش و صلح را برای همه رقم بزنند.
ایوب اسماعیلی
