نیما نکیسا، چهره ای است که د هه شصتی ها خاطرات زیاد ی با او د ارند . طرفد اران فوتبال او را د ر د روازه های تیم های باشگاهی و تیم ملی به یاد می آورند . نکیسا چند سالی است که از فوتبال جد ا شد ه است.
او د انشجوی د وره کارشناسی ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی است. د ر د اد سرای جنایی تهران هم رئیس شورای حل اختلاف است. وی د ر این مد تی که این مسئولیت را بر عهد ه گرفته، جان چند جوانی را که به خاطر یک اشتباه یا یک عصبانیت زود گذر، قتل مرتکب شد ه اند ، از اعد ام نجات د اد ه است. چند سال پیش نکیسا یک آلبوم هم از ترانه هایی که خواند ه، منتشر کرد و با توجه به تجربیاتی که د ارد ، تحلیل های خوبی از شرایط اجتماعی د ارد . قرار بود د رباره جام جهانی و تاثیراتی که این مسابقات د ر روابط خانواد گی می گذارد ، صحبت کنیم اما تجربه های نکیسا صحبت ها را به جاهای مختلف کشاند . نکیسا د رباره خطراتی که خانواد ه ها را تهد ید می کند ، حرف زد و اینکه چطور ورزش می تواند عامل بازد ارند ه باشد .
اتحاد خانواد گی شرط اول است
نکیسا بیشتر موفقیت هایش را مد یون خانواد ه اش است؛ اتحاد خانواد گی اش. او معتقد است خانواد ه ها باید به فرزند ان شان اعتماد به نفس بد هند : «ساز زد ن را با یک ملود یکا شروع کرد م. پد رم همان سال ها می گفت همین طور که می زنی بخوان. خیلی بد می خواند م اما پد رم اعتماد به نفس به من می د اد که یک کم تمرین کنی، خیلی خوب می خوانی. وقتی صد ای د وران بچگی ام را گوش می کنم، حالم بد می شود اما پد رم تعریف می کرد . به پد رم می گویم تو چقد ر هوش د اشتی که بلد بود ی با بچه چطور رفتار کنی. د ر مهمانی ها هم حتی با خواهر و براد رهایش هماهنگ کرد ه بود که من ترانه بخوانم. این اتفاق برای بچه های د یگر فامیل هم می افتاد . وقتی خانواد ه متحد باشند و بچه ها را تشویق کنند ، اتفاقات خوبی می افتد . خانواد ه ها باید به بچه ها اعتماد به نفس بد هند البته نه اعتماد به نفس کاذب.»
بازی را به بچه ها برگرد انید
بچه هارا کرخت بارنیاورید
نکیسا اعتقاد د ارد باید بچه ها از همان سنین پایین یاد بگیرند که فعالیت جسمانی د اشته باشند : « قد یم بچه ها د ر کوچه یا زمین های خاکی از سن ۵، ۶سالگی بازی می کرد ند و عرق کرد ه و ملتهب به خانه بازمی گشتند . شاید بچه شیشه همسایه را هم می شکست ولی از خانه بیرون می رفت و بازی می کرد . بازی به لحاظ عملکرد ، هماهنگی عصب و عضله را به وجود می آورد . وقتی د ر بلند مد ت یک بازی را انجام می د هی، ایراد تکنیکی را از خود ت می گیری و با مهارتی که پید ا کرد ه ای به یک بازیکن تبد یل می شوی. کسانی که این فعالیت ها را د اشته اند ساختار اسکلتی قوی ای د ارند . وقتی د وران بلوغ با کرختی نگذرد ، بد ن عاد ت می کند انرژی بسوزاند . د ر این شرایط اتفاقات خوبی برای بچه می افتد ، مثل خواب عمیق، غذا خورد ن های به موقع و نوشید ن آب زیاد .»
ناسزا نگوییم
جام جهانی فوتبال نزد یک است. نکیسا برای تماشای این بازی ها هم توصیه هایی د ارد : «وقتی مسابقه فوتبال را تماشا می کنیم. اگر د نبال هیجانیم به بیراهه می رویم چون اگر شکستی باشد به ورزشکاران مان ناسزا می گوییم و بی احترامی هم می کنیم. ماهیت ورزش برد و باخت است. ما باید به عنوان پد روماد ر به بچه د ر سنین پایین آموزش د هیم، چشم او به د هان پد ر است. اگر بعد از شکست پد ر بگوید که بازیکنان زحمت شان را کشید ه اند ولی باید بیشتر تمرین کنند ، د ر این شرایط هم اد ب رعایت شد ه و هم بچه متوجه می شود که شکست می تواند سرآغاز پیروزی باشد و مهم تر اینکه بچه پیش خود ش می گوید ، پد ر من چه آد م بزرگی است.»
سنت های قد یمی را زند ه کنیم
یکی د یگر از معضلاتی که نکیسا د ر نسل جد ید می بیند ، فرم های هیکلی نامتعارف است. او د لیل این اتفاق را این طور توضیح می د هد : «بچه های امروزی بخصوص د خترها را کوتاه و چاق می بینید . بیشتر آنها د ر همین سنین بچگی د ور قفسه سینه بزرگ و استخوان های لگن پهنی د ارند . این اتفاق به د لیل خورد ن غذاهای هورمونی است. پد ر و ماد ر شاغلند و ساعت کمی د ر خانه هستند و فرصت نمی کنند غذا بپزند . د ر مسیر قبل از اینکه به خانه برسند ، برای شام بچه پیتزا می خرند . این غذاهای آماد ه هورمون ها را به هم می ریزند .» نکیسا حذف حرکت از زند گی را مشکل د یگری می د اند :«یاد م است خانه ماد ربزرگ و پد ربزرگ از این سر تا آن سر سفره پهن می کرد یم و قورمه سبزی و … می خورد یم. هر کسی یک کاری انجام می د اد و همه مشغول بود ند . حرکت وجود د اشت. الان مهمانی ها یا د ر رستوران است یا اگر هم د ر خانه مهمانی بگیریم، از ظروف یک بار مصرف استفاد ه می کنیم. مهمان ها هم که رفتند ، همه چیز را د ر سطل زباله می ریزیم، یک د ستمال مرطوب می کشیم و همه چیز تمام می شود . با این روش حرکت را از خود مان د ور می کنیم. قد یم کارگری وجود ند اشت؛ مرد خانه کولری د رست می کرد ، حیاطی آب می پاشید ، خانم خانه غذایی می پخت و همه د ور هم بود ند . زند گی د ر فضای باز وجود د اشت. الان پرد ه اکثر خانه ها بسته است و زند گی د ر خفا اتفاق می افتد .»
مراقب تنهایی بچه ها باشیم
د روازه بان سابق تیم ملی نگران وضعیت بچه هایی است که کسی با آنها بازی نمی کند : «الان بچه ها بیشتر از سن شان می فهمند . آنها یاد گرفته اند چطور قفل موبایل و اینترنت را بشکنند ، چطور از فیلترشکن استفاد ه کنند . اینها رکود حرکتی آورد ه است. پد ر و ماد ر به خاطر شرایط معیشتی، هر د و شاغل هستند و فرصت نمی کنند برای بچه وقت بگذارند .کسی با او بازی نمی کند . بچه هم افسرد ه و د رون گراست ولی وقتی که وارد یک بحث می شوی، می بینی بچه خیلی جلوتر از سنش صحبت می کند . این فاجعه است. هوش فکری به سرعت صوت جلو می رود و حتی جاهایی پیش می آید که قانون را د ور می زند . الان د ر اد اره آگاهی مجبور شد ه اند ، بخشی به نام تخلفات اد اری راه اند ازی کنند . زمان ما اگر کسی می خواست مواد مخد ر استفاد ه کند ، تریاک می کشید که هم بو د اشت و هم روی چهره تاثیر منفی می گذاشت. اگر همسایه بغلی متوجه می شد ، یکی طرد ش می کرد ، د یگری نصحیت و … الان مواد مخد رهای لابراتواری و شیمیایی استفاد ه می کنند که نه بو د ارد و نه روی قیافه تاثیر می گذارد . فقط عکس العمل های روحی و عصبی د ارد . اینها همه مضرات زند گی امروزی است.»
احترام بین خانواد ه نباید از بین رود
رفتارهای اجتماعی که جوانان امروز د ارند ، از بحث های د یگری است که نکیسا مطرح می کند : «من به حجاب ذاتی معتقد م. باید یک سری اصول، تعصب ها و غیرت ها د ر جامعه باشد . اد بیاتی که د ختر و پسرهای ما برای صد ا کرد ن هم د ارند ، وحشتناک است. د ر همه سال هایی که کنار خانواد ه ام بود ه ام، همیشه د ر اتاق پد ر و ماد رم باز بود ه است و این یعنی حرمت و آرامش. از نظر روانشناسی یک د ختر و پسر وقتی به سنی می رسند که متوجه روابط عاطفی پد ر و ماد رشان می شوند ، د ختر از ماد ر متنفر می شود و پسر از پد ر و شروع می کنند به پرخاشگری و آزار د اد ن. د ر خانواد ه های د وره ما بچه ها چیزی از روابط عاطفی پد ر و ماد ر نمی د ید ند . ما باید به طرف فرهنگی برویم که آموزش بد هیم. مد ام نگوییم عیب است. د رقد یم ماد رها لباس شان را که می شستند از د وران بلوغ پسرشان از آنها پنهان می کرد ند یا حجابی جلوی پسران شان د اشتند . ولی الان همسایه ها لباس زیرشان را روی رخت پهن خانه آویزان می کنند که د ر د ید همسایه هاست.»
بازی را به بچه ها برگرد انید
زمین خاکی را فراموش نکنیم
نکیسا با توجه به سمتی که د ر د اد سرای جنایی د ارد ، جرم های زیاد ی را د ید ه است. او معتقد است زمانی که بچه ها د وباره به کوچه ها بازگرد ند و بازی کنند ، جرم های کمتری اتفاق می افتد : «زمانی که د وباره د ر کوچه ها فوتبال بازی کنیم، جوانان کمتری هم پای د ار می روند . اگر جرم هایی را که د ر رد ه سنی ۱۸ تا ۲۵ سال بین سال های ۶۵ تا ۷۰ رخ د اد ه با سال های ۸۵ تا ۹۳ مقایسه کنید ، می بینید که خلاف های سال های اخیر بیشتر بود ه اند . بچه ها موقع بازی روابط و آد اب اجتماعی را یاد می گیرند . اما بچه ای که از پشت کامپیوتر بلند و وارد جمعی می شود ، نمی تواند ارتباط برقرار کند و برخورد ش با بقیه با تنش همراه است.»
