در این مقاله، ابتدا به شکل فشرده نظریات متنوعی که در باب نیروی جنبش بخش جامعه یا به عبارت دیگر تاریخ وجود دارد ، ذکر شده و به این نکته اشاره می شود که تمامی این نظریات جنبه عمومی و جهانی داشته و در آنها به تفاوتهای اساسی که جوامع مختلف با یکدیگر دارند اعتنا نشده است.
نگارنده آنگاه اذعان می کند که نیروی جنبش بخش جامعه ایران را با توجه به موقف خاص و تقریبا بی بدیل ایران که در چهار راه مبادله و تعامل تمدن ها قرار گرفته باید جایگاه خاص ایران به نسبت دیگر جوامع دانست که همین جایگاه خاص موجب تازش های سترگ تاریخی به این سرزمین شده است ، که مهمترین آنها یورش آشوریان ، یورش یونانیان ، یورش اعراب ، یورش مغول و یورش فرهنگی غرب مدرن می باشد. البته جامعه ایرانی نسبت به این یورش ها و تازش ها بی اعتنا نبوده و از خود کنش متقابل نشان داده است؛ لذا جامعه ایران را باید " جامعه کنش متقابل دو مرحله ای "( مرحله تمهیدی ، مرحله تکمیلی ) لقب داد.
نگارنده سپس با ذکر شواهد تاریخی و نیز تحلیل های مورخان بزرگ ، مفاهیم ذهنی خود را به صورت مصداقی توضیح می دهد و بدین دستاویز سیر تطور جامعه ایرانی در تاریخ را که به زعم وی "کنش متقابل دو مرحله ای " ( مرحله تمهیدی ، مرحله تکمیلی ) است ، تشریح و تفسیر می نماید و با این نظریه برخی ابهامات و پیچیدگیهای تاریخ معاصر به ویژه در باب نسبت میان انقلاب مشروطه ( به عنوان انقلابی غربگرا ) و انقلاب اسلامی ( به عنوان انقلابی ضد غرب ) را نیز روشن می سازد.
رضا مهریزی
